Σκοτώνω εικόνες σα πόμερα στενά και κεντρικάπου βήματα μετρούσαν κοινά και ψάχναν οι φοβοί για κρυψόνες.Σκοτώνω τις ώρες, βλέπαμε τα ίδια στη ζωήκοιμόμασταν ξυπνούσαμε μαζί και ευθείες ήταν τόσες ανήφορες.Σκοτώνω όνειρα και όρκους του για πάντα, για πόσα τίποτα έκανα τα πάντα.Και σκοτώνω και φεγγαριά που τα μάτια σου θυμίζουνέχει ο κόσμος και σευγαριά που ποτέ τους δεν χωρίσουν.Σ' αγαπώ στο τέρμα είπες, το τιμάμαι και βουργωνώστην απέναντι της λύπες και με πείσμα της σκοτώνωγια να ζήσω σε σκοτώνω.Σκοτώνω εικόνες, ψητάγματος πλατεία δεξιάπου καίγαμε αγκαλιά τη μοναξιά και σκόρπιζες τη στάχτη στους χειμώνες.Σκοτώνω το ψέμα, την πρώτη μας τα στέρια ευθρομήθα ζούσαμε αιώνια εκεί, μα διάλεξες το τέλος όχι εμένα.Σκοτώνω όνειρα και όρκους του για πάντα, για πόσα τίποτα έκανα τα πάντα.Και σκοτώνω και φεγγαριά που τα μάτια σου θυμίζουνέχει ο κόσμος και σευγαριά που ποτέ τους δε χωρίζουν.Σ' αγαπώ στο τέρμα είπες, το θυμάμαι και βουρκωνώστην απέναντι της λύπες και με πείσμα της σκοτώνωγια να ζήσω σε σκοτώνω.Και σκοτώνω και φεγγαριά που τα μάτια σου θυμίζουνέχει ο κόσμος και σευγαριά που ποτέ τους δε χωρίζουν.Σ' αγαπώ στο τέρμα είπες, το θυμάμαι και βουρκωνώστην απέναντι της λύπες και με πείσμα της σκοτώνωγια να ζήσω σε σκοτώνω.