Yeah, it's the timeIt's time to do the showΔύσκολο η ροή μου να περιοριστεί τσογλάνιαΠλημμυρίζει γειτονιές, φουσκώνει σαν το σι κουάναΚινείται η πόγια σαν μαριχουάνα στην ΤιχουάναΤσελίδες κεντάω και τις κολλάω με παραμάναΗ τέχνη γαμήθηκε για χάρη του τ' άλλα τ' άλλαΕγώ γουστάρω εκείνους που εκτιμάνε την ατάκαΔεν την αφήνω να πέσειΣφίγγω σαν τα νάλια, σαν να τ' ανπάλαΣτα χέρια του Αντρέι ΚουαντάλαΔουλεύω πολύ για να πιει κάθε μου μπάραΆμα μου καρφωθεί, μου ακολουθεί, είναι κατάραΑλλά όταν τελείω, πείθει, είναι καυλάραΤιμία καυτή, τιμία ψυχρή, σαν σαχάραΟ εγκέφαλος μου είναι ο λαδύριμθος του ΠάναΟ MC που έχει κλάνα, άμα μπει θα θέλει πάναΗ ψυχή σέρνει πράγμα που δεν θα το βλέπεις πάνταΓι' αυτό είπε να τρέχει τα πάθη να χρειάζειΘέλει κι άλλα, μέσα σε τέσσερις γραμμές χτίζω το κάστροΚι απ' την κορφή του αγορεύω πόσο κάστροΔεν με προσδιορίζει το πόσο κάστροΑν ζούμε ταινία ή νομί, ολό το κάστροΣε κάθε πλάνο ένα μυστικό με συμβολισμόΧιπ χοπ ικώνα, Χριστόφερ Νόλαν σκηνόθετοΣε στέκια, σπίτια, πάρκα που τριγυρνώΜέρα, νύχτα, πάντα παρατηρώΣε κάθε βάση μέσα, πες μου, που σκάνε σκύλοιΟι φίλοι μου είναι down για να πιούν σταφύλιΘα περίπηθω καλά το μουσαφύριΈχω boomba πύλι, μυαλό που είναι ανοιχτήριΔεν θέλω drama, ούτε ασχολούμαι με πύρι-πύριΌπου φύγει, φύγει, όταν το κάρμα γυρνάει θερίζειΌ,τι δίνεις, παίρνεις, ό,τι παίρνεις, τσεκάρα να αξίζειΚάτι τον καθένα εθίζει, όχι μόνο αυτά που πίνειΌχι μόνο όνος, κοστίζειΔώσ' μου ένα mic το ροκάρο, σα ρόρι-κάλαγερΜε φλόπου κόβει θάλασσες, θέλουν οι φλόρι-κάμερεςΛένε πως είναι τόσοι true, αλήθειαΠόσοι άραγε, εμένα έπτωση, μ' άρεσεΜε σφυριλάτησε πόλη, βρωμική πόληΚι όλοι έχουν ανασφάλειεςΤην οθόνη αντιγράφουνε, δεν είμαι κόπια ξάδερφεΗρή με σκαφτός μόλις δωσ' τα μπίτια είναι κάλλιΚαι σ' ο δίσκος αυτός γύρω σαν αγνωριστικόςΤαξίδι στο συνέστημα με όχημα όσα ζωΈτσι χώθηκα να δω, έχω πολλικά να πωΚαι προσπαθώ να τα αποτυπώσω με ένα στυλό