Μου είπα να κάτσω να γράψω, την ιστορία θέλουν της ζωής μου, τους είπα εντάξει μα μία και τέλος, μη πιστεύεις το μαζί μου.Τα κάναμε όλα πριν γίνουνε μόδα, πριν έρθουνε καν στην Ελλάδα, πριν βάλουν κουκούλες ή πιτσιρίκας, να πούνε για τρώγια και φράκια.Έντεκα τα δικαστήρια, μία μέσα, δύο άνω στο λες.Ακόμα νύχτες υποθέσεις υπάρχουν γι' αυτό αποφεύγω ακόμα στο λες, θα πρέπει λίγο να ξέρεις πότε σε πιουν και τι λες.Κουράστηκα πια να γελάω, ακούγοντας μόνο υπερβολές.Μεγαλωμένος την νύχτα, μαλίτες και μπράβο σε μπάρα, έχουμε ζήσει τα πάντα και όμως αυτό δεν με κάνει σκοπό.Δυστυχώς το έχω βίωσει, δυστυχώς έχω πιεί και έχω σπρώξει.Η party μου είχε με αγκώσει, μα τρόπο βρήκε να ξεκόψει.Βγάλαμε βρώμικα φράγκα και πιτσιρίκα δε σκαβλάνταν, μα αυτά δεν με έκαναν αιμάκια.Είμαι πιασμένος στη φάκα, ντρέπομαι που τα έχω ζήσει.Ξύπνευα ο ήλιος, I'm this.Γκάνη μου βγάλαν στο seat, μαχαίρι έξω απ' το σπίτι.Δεκάτην έχω γλίτωσει φορές και δύο με έχουν καρφώσει.Και στα λέω απλά για να ξέρεις ότι αυτά οδηγούν στην πτώση.Εδώ ζούμε αλήθειες και όχι σενάρια του σινεμά.Όπου ακούς για καλάθια πολλά, σήκω και φύγε δεν έχουν λεφτό.Γήπεδα και αλητείες, μέσα στις πλατείες, μέσα οι μορείες.Μας στην ουσία, χανάμε την ουσία, επηρεασμένοι από τις ουσίες.Συγγνώμη που ήμουν τσογλάνη, για ό,τι κάκος έχω κάνει.Απόψε είπα να έρθω να στα πω και ελπίζω λίγο το πονάφιο.Το ζούμε εδώ στα Βαλκανία, από την τάκρη της πόλης.Από παιδιά, μέσα στη δουλειά, σαν βασιλιάδες της σκονής.Φάγαμε όλοι τα μουτραμάς, να μείνει καθάρι κουτραμάς.Μα καταφέραμε κοντά στα κύματα Αθήνα, μείνουμε εκεί ταμάς.Το ζούμε εδώ στα Βαλκανία, από την τάκρη της πόλης.Από παιδιά, μέσα στην δουλειά, σαν βασιλιάδες της σκονής.Φάγαμε όλοι τα μουτραμάς, να μείνει καθάρι κουτραμάς.Μα καταφέραμε κοντά στα κύματα Αθήνα, μείνουμε εκεί ταμάς.24 χρόνια στη πλάτη, κάθε χρόνια και πιο νέοι.24 χρόνια στη πλάτη, θα με φωνάζειςDon&Grey.Από την Αθήνα στη Σαλώνικα, και από το Βόλο στην Κρήτη.Όπου κι αν πάω, με αγάπανε, κι έχω ένα δεύτερο σπίτι.Μου λένε, τι κάνεις αλήθεια, γράψε μουσική ρε κοπρίτη.Κι ας ξέρουνε πως θα το κάνω, μέχρι να φύγουμε απ' το πλανήτη.Μου λένε ρε γράψε να μάθουν, πως γίνεται πάνω σε drill.Τους λέω πως είναι λεκίδες, θα φύγουν απλά με ένα τριλ.Μου λένε πως στέλνουν τον τύπ, τους λέω να πάρουνε τύπ.Πως θα είμαστε εδώ σταθεροί, κι όταν αλλάξουνε μόνος και στυλ.Κοντρά στην κοντρά με φορά, μπαίνουμε πάντα κι αντίθετα.Γράφουμε ραμψαρκοβόρα, αν τα μολύσουμε δεν μένει τίποτα.Για κλίματα υποπτήσεις σίγουρα, τη στέκη είναι κακούργηματα.Βίασατε τη μουσική μας, μάτωσαν τα αυτιά μας, γεμίσαν οσίματα.Ρε κάντε μου λίγο τη χάρη, αυτά που γράφουμε λέτε αν με λυσάρει.Με λύσαμε θέλουνε πίσω, όπως η Ελένη θέλει πίσω το μπάρι.Τους μαζεύω με σκούπα και εφτιάρι, το παιδί δεν μπορεί να γκρουβάρει.Χορευτή κόμμα τα χάρη, θα τους κάνω δυο βρώμικο στάρι.Το ζούμε εδώ στα Βαλκανία, από την άκρη της πόλης.Από παιδιά, μες στη δουλειά, σαν βασιλιάτες της σκονής.Φάγαμε όλοι τα μούτρα μας, να μείνει καθάρι κούτρα μας.Μα καταφέραμε κοντρά στα κύματα Αθήνα, μείνουμε εκεί τα μάτια.Το ζούμε εδώ στα Βαλκανία, από την άκρη της πόλης.Από παιδιά, μες στη δουλειά, σαν βασιλιάτες της σκονής.Φάγαμε όλοι τα μούτρα μας, να μείνει καθάρι κούτρα μας.Μα καταφέραμε κοντρά στα κύματα Αθήνα, μείνουμε εκεί τα μάτια.