Βρισκόμαι σε χαμένο δρόμο, νιώθω να μου τελειώνει το ξυγγόνοΤι συμβαίνει τελευταία με ρωτάνε και παγώνωΚι αν έχω χτίσει τόσα σε μια νύχτα εισωπεδώνωΜα το να γυρίσω πίσω θεωρώ χαμένο χρόνοΗ μάνα μου γερνάει μα στα μάτια μου είναι ωραίαΘα δίνω δέκα χρόνια να την έβλεπα πιο νέαΤα γόρια της μεγάλωσε και έχει ξενιτευτείΔεν με περιμένει να γυρίσω για να κοιμηθείΕίναι χαρά μου βαναπνέω σε φάσεις που καταραίωΌταν πίνω παραπάνω και δεν ξέρω τι σου λέω είμαι παιδίΑπλά οι συνθήκες με έχουνε μεγαλώσει γρήγοραΚαι γίνομαι ό,τι θέλουνε αυτοίΘυμάμαι την μυρωδιά σου ακόμαΚαι νύχτες που κεντάγαμε παρέα το χειμώναΝύχτες που έβαζες μες στο τετράδιο μου χρώμαΜα όλα περνάνε γρήγορα και σβήνουνε στα χρόνιαΝα γυρνάνε όλα απ' το αλκοόρ, να χαναμάστε μαζίΝα φεύγουμε μακριά, να γυρνάμε το πρωίΝα είμαστε αγκαλιά σε μια θέα μάκρινηΓια να είμαστε ξεχωριστά, να νιώθουμε και εμείςΈρχονται τα καλύτερα, αυτό μου είπανΜα ακόμα δεν είδα τίποταΧρωστάω μια συγγνώμη για τις νύχτες που με πλήγωσαΓια αυτές που έφυγα και δεν ξαναγύρισαΈχει μέρες που λείπει ο ήλιοςΜετράω σκιές και εμφανίζομαιΠροσπαθώ να σε βρω, μα το χάνω στο αλκοόρΚαι τα βράδια βυθίζομαιΈχω ακόμη ένα αστερί, θα πέσωΠροτού πέσει αυτός που το ορκισόμεΑκόμα μένω ζωντανόςΑκόμα μένω ζωντανόςΈχει μέρες που λείπει ο ήλιοςΜετράω σκιές και εμφανίζομαιΠροσπαθώ να σε βρω, μα το χάνω στο αλκοόρΚαι τα βράδια βυθίζομαιΈχω ακόμα ένα αστερί, θα πέσωΠροτού πέσει αυτός που το ορκισόμεΑκόμα μένω ζωντανόςΑκόμα μένω ζωντανόςΌσο οι φρικές με έχουν κάψειΔεν κατάφερα να βάλω εμένα σε μια τάξηΈχω ένα μυαλό που όλο προσπαθεί να αλλάξειΠαγιδεύτηκα στα λάθη και βαλεύω για την άρσηΜπήκα στο στούντιο να δώσω ό,τι έχωΑνοίξα μια σελίδα και γράψα δεν αντέχωΕίναι η ζωή μια κατηφόρα και πέφτωΠάλι καλά μου στα δύσκολα φίλους έχωΜετράμε ώρες για να το ζήσουμε δεύτεραΜια μέρα θα πετάξουμε ελεύθεραΘυμήσου το κι αν όλοι από πάνω μας θα χλένεΔεν θα ξέρουνε που πάμε, δεν θα ξέρουνε τι λέμεΝα τα παρατήσω, μπαμ και κάτω δεν το δέχτηκαΔεν θα σου πω όμως και ότι δεν το σκέφτηκαΔύναμος χαρακτήρας, ο πιο σκότεινος ΔεκέμβρηςΚαι νιώθω σαν να πέφτω στο κενό αυτής της ΠέμπτηςΑν σου είχε τύχει να γράφεις και να πεις μόνηςΑν σου είχε τύχει να γράφεις και να ματώνειςΑν σου είχε τύχει να γράφεις και να βουρκώνειςΤότε βαδίζουμε μαζί σ' αυτό που νιώθειςΔεν ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτόΔεν ξέρω καν που θα βρεθώ, είναι στα μάτια μου όλα μάταιαΘα τα δω θετικά, με αντικά τα θλιπτικάΚαι δύο κουμπιά για μάτια, ένα κενό τα βράδιαΘα είμαστε εδώ για πάντα, θα είμαστε εδώ για πάνταΣτα πιο τυφλά σκοτάδια, λαμπούν καρδιές για μάτιαΌταν θα'ν' όλα άδεια, όταν θα πέφτεις και θα θες μια αγκαλιά και χάβιαΘα είμαι εδώ για σένα, θα είμαι εδώ για πάνταΈχει μέρες που λείπει ο ήλιος, μετράω σκοίες και εμφανίζομαιΠροσπαθώ να σε βρώματο, κάνω στο αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαιΈχω ακόμα ένα αστέρι, θα πέσω πρωτού, πες για αυτούς που το ορκίζομαιΑκόμα μένω ζωντανό, ακόμα μένω ζωντανόΈχει μέρες που λείπει ο ήλιος, μετράω σκοίες και εμφανίζομαιΠροσπαθώ να σε βρώματο, κάνω στο αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαιΈχω ακόμα ένα αστέρι, θα πέσω πρωτού, πες για αυτούς που το ορκίζομαιΑκόμα μένω ζωντανό, ακόμα μένω ζωντανόΥπότιτλοι AUTHORWAVE