Στο κατώφλι ένα γράμμα πεταμένοκαι στην πόρτα κρεμασμένα τα κλειδιάΈτσι δρύκα σκοτεινό και ρημαγμένοτο φτωχό μας το σπιτάκι μια βραδιάΈφυγες και που μ' αφήνειςένα σπίτι πως το κλείνειςΈφυγες και που μ' αφήνειςένα σπίτι πως το κλείνειςΣτη μικρή μας καμαρούλα μόλις μπήκαβλέπω άδειο το κρεβάτι κι ορφανώκαι τη βέρα στο προσκέφαλος βρήκαΠοιος σε πήρε που να πήγες και πόνοΈφυγες και που μ' αφήνειςένα σπίτι πως το κλείνειςΈφυγες και που μ' αφήνειςένα σπίτι πως το κλείνειςΜε το κλάμα συντροφιά θα ξενυχτήσωνοσταλγώντας μια φεύγα τη αγκαλιάτο πρωί με την κουράγιο να ξυπνήσωμε την όρεξη να πάω στη δουλειάΈφυγες και που μ' αφήνειςένα σπίτι πως το κλείνειςΈφυγες και που μ' αφήνειςένα σπίτι πως το κλείνεις
