ในวันที่เธอมาบอกเรื่องรอความรักของสมรอดเพราะฉันนั้นเคยรู้สึกว่ามันน้อยหลงบ้างหรึเปล่าและหาเธอมันเป็นอย่างนั้นฉันก็คงจะไปจากเธอฉันอองกัยอย่างละเมอคิดถึงเธอครั้งเดียวทุกวันไม่รู้ว่าเพราะอะไรทําให้เธอคิดไปขึ้นอย่างนั้นคิดมากไปนะเธอแต่ฉันยังทั้งเกินตั้งแต่จั่งบื่นจนวัน картอาทิตย์ก็ยังมีμέร้าู่เธอว่ามันน้อยไปหรือเปล่าหากว่าน้อยไปฉันจะเล่าให้ฟังว่ารักที่มีเธอมากกว่าดาวที่ลายบนฟ้าไม่น้อยกว่านกยิ่งสี androngวิลัยในทอนหาพากมากกว่าพื้นดินไม่เห็นทั้งเม็ดสายบนชายหาและถ้ามันยังคงไม่พอให้เอาทะเลเปลี่ยนร่วมกับเขาให้มีถึงแสงและเงียวและองดกไม้ที่ในอากาศมีแค่เท่านี้ปลดเธอผิดจารณาที่ฉันต้องทํางานแน่ไม่เคยคิดเลยจะพักพอจะนอนก็ไม่ได้นอนเคยอยากให้เธอนั้นสบายเอาไรมาแลก ฉันก็ไม่ยอมต่อยทํางานหากไม่รับไม่นอนเอาเธอไปเข็มไปเดียวกรนเพื่อเธอสบายอะไรก็ยกหากเธอน PF ใจฉันจะเล่าอีกทีว่า...รักที่มีเธอมากกว่าแดวที่ลายบนฟ้าไม่น้อยกว่านกยิ่งสีและมุ่นเมลงในท้องนัดภาพมากกว่าพื้นดินไม่ทําให้เจ้าสายบนชายหายและถ้ามันยังคงไม่พอให้เอาทะเลไปรวมกับเขาให้มีทั้งแสงและเงียวและห้องดอกไม้ที่ในอากาศมีแค่เท่านี้โปรดเธอผิดจารณา*