Κλείνω αργά τα βλεφαρά μου, στα όνειρά μου βαθιά πληγήΗ νύχτα κάπου αλυτεύει, εσένα κλέβει κι ημέρα αργήΠίσω απ' τη πόρτα στέκει ο χρόνος, καπνίζει μόνοςΚαι νοσταλγεί ποιος ξενυχτάει και ποιος κοιμάταιΠοιος με θυμάται πάνω στη γηΜαχαίρι γυαλινό μοιάζει ο αέρας κόβει της μέραςΤο στεναγμό σκόρπα στον κόσμο το αρώμα σουΛέει το όνομά σου με ένα λυγμόΣε τραγουδούν δυο χείλη ξένακι όμως εμένα φτάνει ο σκοπόςΌλα δικά μου, μα όλα ξέναχωρίς εσένα να ζήσω όπωςΌλα δικά μου, μα όλα ξέναχωρίς εσένα να ζήσω όπωςΤης καρδιάς το φως πως δυναμώνεικαι τα μάτια μου βουρκώνειΆδικη της αγάπης σου η δρόμηκι ούτε μου ζητούν συγγνώμηπου δεν σε φέρα ποτέ ώψε εδώ