Με κείνο το πουκάμισο που αγοράσες στοιχείαμια μέρα που στα ξαφνικά έρχοσαν να με δειςακόμα ντύνω τη γυμνή τη μοναξιά μου ωραίακαι φεύγω προς το μέλλον μου θλιμμένος κι ατυχήςΈχουνε κάνει ένα λέκε οι σκέψεις μου στο νόμοπου μου ότι κι αν δοκίμασα δεν πόρεσε να βγειΤρέχομαι όταν με κοιτούν οι άγνωστοι στον δρόμομα είναι οι σκέψεις μια πλήγη που πάντα εμμοραγείΤο πλένω μες στο όνειρο και το κρέμαω στη τοίχηκι είναι σαν να είμαι μέσα σου όποτε το φορώσαν να χωράω ανάμεσα στις μοναξιάς τα τοίχηκαι σαν να σ' έχω αγκαλιά σαν να κυκλοφορώΈνα πουκάμισο παλιό κρυμμένο απ' τα χρόνιασαλακωμένα απ' τη παλιά συνήθεια του καιρούκρατάει ακόμα μια γλυκιά μια γυναίκια κολόνιακι όπως ξεπαθεί έρχεται στο χρώμα του ουρανούΈχει μες στην αριστερή τη τσέπη ένα χαρτίπου μου έχεις γράψει σ' αγαπώ και πάντα θα με δωκι ένα μικρό με το στήλο σωγγραφεί στο φίλισε ποιο να πω πως έχω πια δυο χρόνια να σε δω